Dag 21, donderdag
114,5 KM, 17,1 KM/H, 6,41,23
HM (volgens Bikemap): 890 HM
De dag begint met een strakblauwe lucht en nadat ik mijn lenzen in heb gedaan bel ik met mijn moeder om haar te feliciteren met haar verjaardag. Wederom ben ik om kwart voor tien op pad. De man met de scooter, die gisteravond vrij laat het geld nog kwam innen, rijdt alweer rond op de camping. Een aantal van de kampeerders zijn al vertrokken, de rest is aan het inpakken en slechts een enkeling maakt nog geen aanstalten om te vertrekken.
Het eerste deel gaat over de ringweg, maar is prima te fietsen. Na vijftien kilometer hoor ik ineens krak als ik even ga staan op de pedalen. Het klinkt als een gebroken spaak. Op een parkeerplaats inspecteer ik het voorwiel waar het geluid vandaan leek te komen, maar alle spaken zitten er nog in. Dan achter toch ook maar controleren en ja hoor één van de laatste spaken die ik controleer is gebroken.
Gelukkig is het de spaak aan de goede kant van het wiel. Spaken vervangen heb ik echter nog niet vaak gedaan en na eerst de verkeerde spaak te hebben gebruikt duurt het zo’n drie kwartier voor ik weer op weg kan.
Zo’n tien kilometer verder is de afslag met de 47, Reykjavik is zo’n vijftig kilometer rechtdoor, maar daar is een tunnel waar ik als fietser niet door mag. Volgens mij zo ongeveer het enige stuk weg in Ijsland waar je als fietser niet mag komen. Ik moet dus linksaf om een fjord heen, zo’n veertig kilometer omfietsen.
Echt een straf is dit echter niet, hoewel ik de wind daarvoor nog in mijn rug had, komt die nu schuin van voren of recht van voren, het is echter prachtig weer en de omgeving van het fjord erg mooi. Als ik even pauzeer word ik direct omgeven door honderden vliegen.
Bij een flinke klim, het gaat de hele dag al een beetje op en neer, denk ik ineens een fietser in de verte net over de top te zien gaan. En ja hoor bij het volgende klimmetje zie ik inderdaad twee fietsers naar boven fietsen. Weer een klim later zie ik ze ineens rechts achter een gebouwtje fietsen, ik besluit verder te fietsen. Rechts zie ik echter meerdere mensen op een helling naar het haventje kijken. Hoe boeiend kan dat zijn? Ik besluit dan ook verder te klimmen.
Boven aangekomen ben ik toch nieuwsgierig geworden en ik besluit naar de rand van de heuvel te lopen. Eerst zie ik niks boeiends, maar al snel wordt er een grote vis aan wal getakeld, van zeker vijftien meter lang. Ik heb er geen verstand van, dus of het een walvis is, of een andere grote soort vis is kan ik niet beoordelen (ja, ik weet dat een walvis geen vis is, maar een zoogdier).
De weg blijft heerlijk op een neer gaan met prachtige uitzichten over het fjord en de omgeving ervan. Bovenop het zoveelste klimmetje staat een tuintafel, waar al een stel en een fietser zit. Tijd voor een pauze besluit ik. Ik klets wat met de fietser die uit de buurt van Milaan komt, en een kleine vier weken door Ijsland heeft gefietst.
Als ik vertrek zie ik dat het inmiddels alweer drie uur is geworden en ik moet nog zo’n zestig kilometer naar Reykjavik. Met dit prachtige weer en deze omgeving is dat echter zeker geen straf. Het is hier naar Ijslandse begrippen redelijk bewoond, of het zijn veelal vakantiehuisjes, echte dorpjes zijn er echter niet.
Ik weet de gang er goed in te houden en na ruim een uur bereik ik de ringweg weer. Die is hier heel wat drukker geworden en echt heel prettig fietsen is het niet, maar het is te doen. Met de wind in de rug fiets ik redelijk snel naar Mosfjellbaer, waar ik de weg inmiddels aardig ken en om ongeveer kwart over zes ben ik bij de staatsslijter voor een paar halve liters Grolsch, hoewel ik nog wel een stukje moet voelt het toch een beetje als het einde van de vakantie. Morgen een dagje Reykjavik, daarna naar Keflavik en zondag door naar Alex bij Keflavik.
Na ook nog boodschappen te hebben gedaan, kom ik om ongeveer zeven uur aan bij de camping, het scheelt wel dat ik de weg in Reykjavik inmiddels aardig ken, ik hoefde maar twee keer op de kaart te kijken. Op de camping is het nog steeds een drukte van belang.
Na de tent op te hebben gezet en een welverdiende douche ga ik naar voren. Helaas zijn alle kookplaten in gebruik en als ik een biertje heb gedronken en ze nog steeds allemaal bezet zijn besluit ik maar bij de tent te gaan koken. Kookgas heb ik nog genoeg.
Bij de keuken heb ik met veel pijn en moeite het internet gecheckt en tot mijn verbazing heb ik drie berichtjes van collega’s, of alles goed gaat? Gisteren kreeg ik al een berichtje van mijn vader of ik al had meegekregen dat er weer een vulkaan actief is in Ijsland, niet dus. Blijkbaar zijn er toeristen geëvacueerd van de 26, de weg die ik de eerste week had willen nemen. In Ijsland had ik hiervan echter nog niks meegekregen en op de camping staat alleen een klein regeltje bij het weerbericht.
