Dag 13
100,5 KM, 19,1 KM/h, 5.16,0, 508 HM, 180 HM (Bikemap)
Ik sta redelijk op tijd op, er stonden veel Oostenrijkse en Duitse campers van een gezamenlijke reis, maar de meesten hiervan zijn al weg. Ik doe het weer rustig aan en ben om negen uur vertrokken, de camping is dan al helemaal leeg. De kloosterklokken begonnen vanaf zes uur weer vrolijk te luiden.
Even buiten Rigby word ik door Polen in het Pools aangesproken, blijkbaar lijk ik ook wel Pools. Helaas is er een wegopbreking en ik moet ruim een half uur omfietsen. Echt een straf is dit echter niet, het is een leuk weggetje.
Weer op de grote weg aangekomen kan ik ook niet linksaf, weer extra kilometers, eerst over een grote weg, maar al snel over kleinere weggetjes, heerlijk golvend door het agrarische landschap, met af en toe wat bos.
Op het laatste weggetje in Polen is het toch wel even spannend, op beide kaarten die ik heb loopt de weg dood bij de grens. Maar gelukkig loopt de weg gewoon Litouwen in, van de grens is echter niks te zien. Ik maak dus maar een foto van de GPS waarop de grens wel te zien is.
De weg wordt in Litouwen al snel onverhard en is moeilijk te rijden. Wel heb ik de gehele dag al de wind schuin mee, waardoor ik redelijk door kan fietsen. In het eerste de beste dorpje krijg ik direct twee honden achter mij aan, in ruim een week in Polen fietsen is mij dat niet één keer overkomen. Een groot verschil is dat de Polen vaak een goede omheining om het huis hebben.
De eerste hond is vrij groot en komt agressief vanachter een boerderij op mij afgerend, ik pak de Dazer maar de hond maakt al rechtsomkeer voor ik deze kan gebruiken. Werkt erg goed dus. Even verder is het een klein hondje, ik heb de Dazer nog in de hand dus ik besluit hem eens te testen. En ja hoor, het hondje maakt rechtsomkeer, onder toeziend oog van een verbaasde oude mevrouw die voor haar huisje zit.
Vanaf het volgende dorp zou volgens de kaart de weg volledig verhard zijn, helaas is deze informatie onjuist. In het dorp zelf ligt een mooie asfaltweg, maar daarbuiten wordt die weer onverhard, met veel wasbord, veel harder dan 10 km/h gaat hete vaak niet.
Eenmaal op de verharde weg aangekomen neem ik een pauze, het is frisjes en zwaar bewolkt, maar wel droog. In het volgende plaatsje haal ik wat te eten en drinken. De weg die volgt klimt rustig naar 200 meter, het is op de kaart een redelijk grote doorgaande weg, maar druk is het zeker niet, ik tel 10 auto’s in 20 minuten.
Bij de afslag naar Vilkaviskis besluit ik deze te nemen, volgens de kaart is die grotendeels onverhard, maar het begin is in tegenstelling tot wat de kaart zegt gewoon verhard, en dat blijft die ook gewoon. Het laatste deel voor de afslag had ik de wind schuin tegen, op dit stuk is die echter schuin mee.
Ik vind al snel dankzij de GPS het hotel. Deze is prima en dat voor 30 euro per nacht, prima bed, badkamer en er is een soort balkonnetje. Hier ga ik even rustig zitten internetten, ja er is ook wifi en kom er ineens achter dat ik een uur kwijt ben. Dat er een uur tijdsverschil is met Polen was ik even vergeten.
Overigens mocht ik de fiets in het halletje bij het kantoor neerzetten. Grappig is dat ook hier de lokale mensen vaak banger zijn voor mijn fiets dan ikzelf. Ik moet hem van de directrice direct binnen zetten. Als ik later even naar buiten ga zie ik nog een andere vakantiefiets in het halletje staan, ik ben dus niet de enige.
