Dag 10, vrijdag 24 juli 2009, Oban – Fort William
112,86 KM, 18,7 KM/H, 6.02,16
HM: 570 HM (volgens Bikemap)
Na Oban begint direct een pittige klim, maar dat zal ook een van de weinigen van vandaag zijn, het overgrote deel gaat over glooiende wegen. Direct na Oban doe ik wat inkopen, om mijn route over de relatief drukke A85 te vervolgen.
Bij het wakker worden spetterde het even wat, maar inmiddels is het alweer droog geworden, de midges zijn bij het opbreken ook weer even aanwezig, maar zoals vorig jaar in Ierland is het gelukkig nog niet geworden.
Even verder begint het echter zo hard te regenen dat ik mijn regenjas aandoe. Ik volg op dat moment de A828, zeker geen heel rustige weg, de omgeving is er echter niet minder om, hoewel het dan altijd wel iets moeilijker is om er van te genieten.
Op diezelfde weg komen er twee wielrenners naast mij fietsen met wie ik een praatje maak. Twee andere fietsers op lichte randonneurs hebben mij een tijdje daarvoor al ingehaald en ik haal hen weer in als zij aan het pauzeren zijn. Wanneer ik net na een steil stukje wat foto’s maak van Stalker Castle en omkijk, zie ik dat die twee zelfs lopend naar boven moeten. Niet de eerste keer deze vakantie dat ik dat zie.
De omgeving blijft onverminderd mooi. Bij Corran kan ik het loch oversteken. De boten worden steeds kleiner gedurende de vakantie, volgens mij moet ik straks met een rubber roeibootje weer terug naar Nederland. Wel spot ik vanaf het pontje, dat blijkbaar gratis is voor wandelaars en fietsers, of de beste man vergeet mij, een zeehond.
Na dit pontje volg ik de heerlijk rustige A861 aan de “verkeerde kant” van het meer, tussen de bomen door langs het loch, wat een verademing ten opzichte van de A-wegen die ik de laatste anderhalve dag heb gehad.
Als het Loch Lhinne een knik naar links maakt kan ik volgens het routeboekje het voetveer naar Fort William nemen, het veer gaat volgens datzelfde boekje echter om 15.00 uur, terwijl ik er al om 13.45 uur ben. Ik besluit daarom de A861 te blijven volgen naar de achterkant van het meer, met een fikse wind tegen.
Toch blijft het lekker weer, en de omgeving prachtig, met kale bergen, bomen af en toe wat huisjes en een verdwaalde ouderwetse rode Londense telefooncel, en ik kan mijn fietsjasje weer uitdoen. De beenstukken houd ik door de af en toe gemene koude wind toch maar aan.
Het laatste stuk gaat over de grotere A830 weer terug richting Fort William, dat ik door de omweg heb moeten missen, maar daar ben ik niet echt rouwig om en met de wind in de rug schiet het lekker op. De camping die ik heb uitgezocht ligt een stukje voor Fort William (vanaf deze kant) en heb ik vanaf de A861 al zien liggen. En terwijl ik dit schrijf, in de zon zittend maar koukleumend door de gemene koude wind zie ik diezelfde weg weer aan de overkant van het loch liggen.
De camping is groter en duurder dan ik dacht, met 13,50 pond de duurste tot dusver, maar wel erg netjes, met een shop en ik heb rustig mijn was kunnen doen die nu over een hekje in de harde wind hangt te drogen, dat is ook wat waard. Wel ben ik op het verkeerde veldje gaan staan, om niet later op de avond alsnog te moeten verplaatsen besluit ik het te melden bij de receptie en het is geen probleem.
