Dag 11, vrijdag 1 oktober, Evora – Beja
80,63 KM, 17,5 KM/h, 4.36,08
HM: 442 HM (fietsteller); 430 HM (Bikemap)
Hoewel het ‘s ochtends vaak nog vrij fris is, is het eenmaal onderweg vaak goed te doen en zo ook vandaag. Het eerste stuk gaat weer over de ringweg, waar ditmaal geen fietspad langs loopt. Ondanks het vele verkeer is die dankzij de smalle vluchtstrook toch goed te fietsen.
Ik neem een iets andere route dan die van Oteman en ga via een een industrieterrein rechtstreeks naar de N254, ipv via een zandweg. Dit is een vrijwel rechte weg van zo’n twintig kilometer, en door de voor mijn gevoel veel daalmeters goed te fietsen en ik schiet mooi op.
In Viana de Alentejo begint de weg weer flink te klimmen en vlak na het plaatsje neem ik mijn eerste pauze. De weg blijft regelmatig flink doorklimmen tot Alvito. Een plaatsje met een flink kasteel en volgens de routemaker een hagelwitte kapel, waarschijnlijk was die toen net geschilderd, want helemaal wit is die niet meer. Wel maak ik nog wat foto’s van het mooie uitzicht vanaf het plein.
Hierna volgt een heerlijke afdaling, gevolgd door een klim richting het volgende plaatsje. Ik schrijf inmiddels niet meer over de omgeving, omdat die hoofdzakelijk hetzelfde is, droog en dor, met hier en daar wat kurkeiken, olijfbomen, een wijngaard, hoewel er nu zo nu en dan ook iets andere vegetatie is.
In Cuba, jazeker, zo ben ik ook in Cuba geweest, neem ik een volgende wat langere pauze en doe ik een paar inkopen. Na het plaatsje volgt een erg slechte weg, waar de EU wel eens wat geld in mag stoppen ;). Overal hier zie je namelijk borden bij projecten waarop staat dat het (mede) gefinancierd is met EU-geld. En het moet gezegd, de wegen zien er over het algemeen erg goed uit.
Deze weg komt uit op de IP2 richting Beja, een redelijk grote weg en dus heeft Oteman besloten deze na 1,5 kilometer te verlaten voor een zandweggetje dat iets oostwaarts loopt. Een hobbelweggetje dat af en toe flink klimt, waarbij je niet harder kunt dan zo’n 10 km/h, anders rammelen je tanden eruit. Oftewel, een heerlijk weggetje voor de afwisseling na de veelal prima wegen.
Beja kom ik binnen via een industrieterrein, waar ik nog twee keer door een paar honden welkom wordt geheten. En hoewel ik geen fan ben van loslopende honden, vind ik zelfs dit voor de afwisseling wel leuk. Na het industrieterrein gaat het relatief lange tijd steil omhoog over een kasseienweg het stadje door. Waarna ik de camping aan de andere kant van Beja weet te vinden.
De camping zelf doet een beetje verlopen aan, het sanitair is niet alles meer, maar ik kan er prima staan. En voor 2,28 euro mag je natuurlijk niet te veel verwachten. Na eenmaal gesetteld te zijn doe ik nog wat inkopen in het stadje.
