Dag 12, zaterdag 2 oktober, Beja – Sao Martinho dos Amoreiras
86,95 KM, 16,3 KM/h, 5.19,26
HM: 626 HM (fietsteller); 460 HM (Bikemap)
Eenmaal onderweg besluit ik zelf de weg te zoeken die ik moet hebben en niet eerst de stad weer in te gaan. Erg veel moeite kost dat niet en al snel zit ik op de N18 richting Ervidel. Zoals zo vaak in Portugal een redelijk grote weg, zonder al te veel verkeer.
Ook de N2 naar Aljustrel is van hetzelfde laken pak. Het is zowaar nog vrij fris onderweg en ik overweeg zelfs om mijn beenstukken aan te doen, maar met de wetenschap dat die een half uur later weer uit kunnen doe ik dat maar niet. Als ik niet over het weer schrijf gedurende deze vakantie is het eigenlijk altijd een graad of dertig geweest op het heetst van de dag met (bijna) geen bewolking.
Nog voor Aljustrel begint het flink te klimmen en dit gaat zowaar heel Aljustrel door, waar het behoorlijk druk is met winkelende mensen. En ook daarna nog klimt het nog een behoorlijk stuk door in een inmiddels bijna volledig kaal landschap.
De weg die volgt golft wat op en neer richting de IC1, een grote weg van Lissabon naar Faro, hier zie ik overigens dat het nog maar 100 kilometer is naar Faro. Dat is als ik deze weg zou volgen, wat ik natuurlijk niet doe.
Na deze grote weg, die ik overigens recht over kan steken en een klein weggetje kan nemen, gaat het regelmatig klimmend richting een groot stuwmuur, waar ik ineens in de middle of nowhere een hond als toeschouwer heb.
Bij het stuwmeer neem ik nog een pauze in de inmiddels behoorlijk warm geworden zon. Ik vervolg mijn weg in een steeds heuvelachtiger wordende omgeving. Ook is er steeds meer vegetatie aanwezig en er zijn zelfs stukken die aangemerkt kunnen worden als bos. Een heerlijke afwisseling met de droge en dorre Alentejo.
De laatste kilometers in de brandende zon vallen mij zwaar, ook de nog steeds alom aanwezige verkoudheid werkt niet mee, en ik ben dan ook blij als ik het dorpje bereik waar mijn beoogde camping moet zitten. Hierna is het nog een kilometer klimmen en een zandpad oplopen.
De camping is erg netjes, met een keukentje en erg net sanitair. Er zijn een paar leuke plekjes gecreëerd een klein stukje de heuvel op tussen de bossages, ik besluit het mij niet te moeilijk te maken en kampeer op het gras naast de weg. Echt druk is het niet, ik ben de enige campinggast. Wel zijn er een aantal gasten die in kamers of vakantiehuisjes slapen.
De eigenaresse van dit prachtige stukje Portugal is een Nederlandse en er worden verschillende activiteitenweken georganiseerd. Zo is er nu een cursus Portugees en ik kan ‘s avonds voor 12 euro aanschuiven bij het diner, waar ik graag gebruik van maak.
