Dag 11, zaterdag 25 juli 2009, Fort William – Inverness
110,82 KM, 15,8 KM/H, 7.00,56
HM: 970 HM (volgens Bikemap)
Waar ik gisteren bijna wegwaaide van de camping is het ‘s nachts als ik naar de wc moet, volledig windstil en bijna onbewolkt. Ook ‘s ochtends is het bijna windstil en de paar wolken die er zijn zien er ongevaarlijk uit. Wat een verschil met de afgelopen paar dagen, wel zijn er weer wat midges aanwezig.
In een plaatsje voor Fort William doe ik nog wat inkopen, waar ik mij zelfs moet identificeren als ik een pakje Marlboro haal. Hierna sla ik linksaf de alternatieve B8004 op, ditmaal niet om een grote weg te ontlopen, maar om het jaagpad langs het Caledonial Canal te ontlopen. Het zal een lange dag worden en ik zal nog twee stukken onverhard krijgen. De B8004 is erg goed te fietsen, gaat wat meer op en neer dan het jaagpad, maar is niet erg druk en erg goed te fietsen.
Vlak voor Loch Lochy komt de B8004 uit op de al even kleine B8005, die ik moet volgen tot de forrest track. Ondanks dat deze track vlak langs het meer gaat, worden er genoeg hoogtemeters gemaakt en met een slecht wegdek schiet het niet echt op. De omgeving is echter prachtig, de forrest track gaat door, hoe kan het ook anders, het bos, met rechts een meer en aan de overkant heuvels.
Na Loch Lochy volgt de route een stuk de drukkere A82 langs het Loch Oich. Ook hier zou een pad zich moeten bevinden van de Great Glen Cycle route, maar omdat de E2E-route die niet neemt besluit ik deze ook maar te laten voor wat die is.
Wel sta ik nog even te kijken bij een bord van de route, waar twee Zwitsers, die ik eerder al had ingehaald ook komen kijken. Zij gaan rechtsaf terwijl ik besluit linksaf te gaan. Als ik iets verder mijn beenstukken uitdoe, het is nog steeds prachtig weer, komen de Zwitsers er weer aan, de route rechtsaf ging niet verder dan het dorpje iets verderop.
Als ik een praatje maak blijken zij in grote lijnen dezelfde route te doen als ik, hoewel zij Liverpool zijn begonnen en van Ayr naar Fort William hebben ze de trein genomen en zullen straks doorgaan tot John O’ Groats. Ook kamperen ze bijna altijd in het wild, maar nu gaan ze op zoek naar een camping omdat ze al bijna een week niet hebben gewassen en gedoucht.
Na een klein stukje de A82 biedt een jaagpad tussen het Caladonian Canal, met een aantal sluizen, dat alleen nog voor pleziervaart gebruikt wordt, en het lager gelegen riviertje de Dich de uitkomst. Een goed berijdbaar pad, dat onder deze omstandigheden bijna Mediterranees aandoet, met op de achtergrond ruige heuvels.
Ondanks dat het pad goed te fietsen is, moet ik nog wel een keer vol in de ankers als ik op mijn kaart kijk en bijna in een groot gat rijd.
Het pad komt uit bij de sluizen van Fort Augustus, het begin van Loch Ness. Na een kort kijkje bij die sluizen, een aantal vlak achter elkaar, begin ik direct aan de klim aan de zuidzijde van Loch Ness. De andere optie is wederom de drukke A82 aan de noordzijde van het meer.
De klim is zeker in het begin pittig, maar de beloofde bijna 10 km klim, met alleen een vlak stuk langs een meertje is volgens mij overdreven. Er zit zelfs nog een stuk afdaling in en met de zon die nog steeds schijnt, gutst het zweet mij van het lichaam. De klim is heerlijk, in het begin door het bos, later wordt het weer kaler en ruiger en de uitzichten zijn met dit weer regelmatig prachtig.
Na het meertje klimt het inderdaad wat minder hard door richting een hoogte van 400 meter. Hier geniet ik van het uitzicht en eet ik een broodje, om aan de vrij lange afdaling te beginnen, eerst een stukje van Loch Ness af en daarna vlak langs het loch. Ook hierbij af en toe de nodige hoogtemeters makend.
Nessie heb ik niet gezien en het moet gezegd dat het loch onder deze weersomstandigheden toch iets van zijn mystiek verliest. De omgeving richting Inverness wordt iets minder spectaculair en op de laatste twee klimmetjes van de dag begin ik mijn benen aardig te voelen, de hoogtemeters en stukken slechte wegdek beginnen zijn tol te eisen.
In Inverness is het behoorlijk druk en er lopen veel mensen in Schotse kleederdracht, ik ga eerst op zoek naar een pinautomaat, degene waarik al eerder op de dag langs kwam accepteerde geen van mijn twee kaarten.
De camping is redeljk en kost 6 pond en ligt aan de rand van Inverness. Ik schrik even als ik zie Site Full, maar gelukkig zijn backpackers nog wel welkom. Het weer is ook ‘s avonds nog altijd prachtig een goed begin van de laatste week, dit is het noordelijkste punt waar ik zal komen, vanaf nu is het zuidwaarts richting Newcastle.
‘s Avonds spreek ik nog een aantal fietsers meer, de meesten doen de Noordzeeroute, ikzelf zal zeker in het begin wat meer door het binnenland gaan.
