Dag 16, donderdag 30 juli 2009, Innerleithen – Goswick
122,74 KM, 16,9 KM/H, 7.14,38
HM: 730 HM (volgens Bikemap)
Het begin van de dag gaat over kleine weggetjes door een heuvelachtig landschap, met wat veeteelt, landbouw en bos. Ook deze wegen maken genoeg hoogtemeters, die ik behoorlijk goed in de benen kan voelen, wellicht mede door de vele kilometers van de afgelopen dagen.
Ik heb de afgelopen dagen wat extra kilometers gemaakt omdat ik de laatste week niet echt goed voorbereid was en ineens begon te twijfelen over de hoeveelheid dagen, maar inmiddels ben ik erachter dat ik het makkelijk ga halen en zelfs nog dagen over heb.
Na ongeveer een uur begint het te regenen en besluit ik onder een paar bomen te schuilen, maar het stopt ook alweer als ik een paar broodjes heb gegeten. Wel waait het behoorlijk, maar ditmaal heb ik gelukkig de wind mee.
Vanaf Melrose, waar ik wat inkopen doe, wordt het landschap wat glooiender, maar ondanks een flinke wind in de rug kom ik niet echt in mijn ritme. Het blijft op en neer gaan, met af en toe stevige klimmetjes.
Pas als ik de grens met Engeland over ga begin ik een beetje in mijn ritme te komen, ik moet dan echter nog wel een paar keer stevig de wind in. Ook ga ik nog een keer weer Schotland in, om vlak daarna weer terug naar Engeland te gaan.
Het weer is over het algemeen prachtig en op een paar druppels na blijft het droog, hoewel een paar flinke buien mij net passeren. Heerlijk fietsen op deze manier, waarbij op een gegeven moment zelfs de beenstukken uit kunnen.
In Berwick upon Tweed fiets ik, hoe kan het ook anders, een keer verkeerd. Aan het einde van de plaats moet ik volgens de kaart rechts een smal pad op, door de steilte en stenen besluit ik de fiets naar boven te duwen. Bijna boven aangekomen weet een vrouw mij te vertellen dat er alleen een caravan park is en dus niet voor tenten. Er zou in een volgend plaatsje wel een camping voor tenten moeten zijn volgens haar.
Dus besluit ik maar weer naar beneden te gaan, waar ik het erg kleine paadje blijf volgen, later gaat deze door een weiland tussen de koeien door. Waarbij ik door een tegemoetkomende vakantiefietster nog toevertrouwd wordt dat de koeien echt niks doen (blijkbaar was zijzelf nogal onder de indruk van de koeien). De camping in het volgende dorp kan ik niet vinden en ik besluit de volgende camping op de Sustrans-kaart te nemen, een mijl of zes verderop.
De route gaat over redelijke paden en gewone wegen, door de duinen. En gelukkig blijft het op een paar sputters na droog. Ik heb mijn tassen zo volgepakt met eten dat ze niet meer goed dicht kunnen.
De camping op de kaart bestaat gelukkig en er is genoeg plek, op een groot grasveld in de duinen bij een manege met wat wc’s en douches, prima voor vakantiefietsers en dat voor 5 pond.
‘s Avonds loop ik naar de zee, wat met recht een strandwandeling genoemd mag worden, het strand is ongelofelijk breed. Het wordt wel vrij koud met de harde wind die er staat en ik word door een aantal Engelsen uitgenodigd om in hun voortent te komen zitten. Ook spreek ik nog een Duitse fietster, die diverse problemen met haar fiets had door de vlucht.
