Dag 12, dinsdag
71,8 KM, 13,8 KM/H
HM (volgens Bikemap): 410 HM
Het is de hele nacht hard blijven waaien en door het klapperen van de tent word ik regelmatig wakker. In de koude erg harde wind pak ik mijn spullen met moeite in, de tent inpakken valt nog niet mee met deze wind. Ook diverse andere dingen waaien bijna weg, maar kan ik nog net op tijd grijpen. Als er een blaadje met informatie wegwaait is er absoluut geen houden aan, een poging om deze in te halen is volledig nutteloos.
Om negen uur ben ik weer onderweg, weer tegen de harde wind in en na een half uur gaat de crankstel weer loszitten, nou ja, toch nog maar een keer proberen, even verder weer los, weer vastzetten en na ruim een uur geef ik het op, dit is geen doen en ik draai mij om. Op de terugweg heb ik hem zeker nog een keer of vijf vast moeten zetten en dan ben ik bepaalde stukken nog een behoorlijk stuk door blijven fietsen terwijl die al los zat.
Ik heb dan acht kilometer afgelegd en bedenk mij dat de 50 kilometer van vandaag ‘makkelijk’ had moeten lukken, ondanks de harde tegenwind. Een fikse tegenvaller dus, maar ik ga weer op weg naar Geysir.
Met de wind in de rug lijkt de weg een stuk slechter, als je sneller gaat is het toch moeilijker de gaten en geulen te ontwijken. Ook is het soms lastig op deze weg de gaten te zien. Al snel kom ik het Duitse stel weer tegen, ik haalde ze gisteren in, maar zag ze toen ik de tent had staan weer voorbij komen. Blijkbaar hebben ze een kampeerplekje uit het zicht gevonden want ik heb ze vanmorgen niet zien staan, of ik heb gewoon niet goed opgelet, dat kan ook nog.
Bij de klim aangekomen kan ik eindelijk weer water pakken, ik doe het dus al sinds gisteravond met twee bidons water, waarvan er vanmorgen nog een halve over was. De klim is van deze kant ook best pittig, maar met een briezje in de rug in plaats van harde wind tegen en iets minder lange steile stukken een stuk beter te doen dan gisteren. De afdaling is nog wel lastig met de vele gaten en geulen.
Ik ben blij als ik het asfalt bereik en in rap tempo, met een windje in de rug ga ik naar Geysir. Bij Gulfoss is het nu een stuk drukker dan gisterochtend en ik kom zelfs nog na Gulfoss de Duitse moeder met twee puberkinderen tegen die de kant van Gulfoss op fietsen.
Om vier uur kom ik aan in Geysir, het weer is voor Ijslandse begrippen dan erg goed en ik zit met korte mouwen nog even in de zon. Grappig is trouwens, dat hoorde ik de vorige keer dat ik hier stond ook al, dat elke keer als de gijser gaat je een geluid hoort, net alsof je vlakbij een attractiepark staat. Ook als ik dit schrijf is het nog prima toeven achter het campinggebouw, uit de wind.
Morgen is het slechts 60 km fietsen naar Selfoss, als het goed is moet daar een fietsenmaker zitten, van daaruit kijk ik wel weer verder, zoals al eerder op internet gelezen, plannen heeft niet zo heel erg veel zin in Ijsland.
