Dag 5, dinsdag
54,1 KM, 10,5 km/h, 5.08,28 (26,6 km/h max)
HM (volgens Bikemap): 440 HM
Na een wat onrustige nacht, waarbij het ook nog begon te regenen, wacht ik eerst nog even of het droog wordt. Dit gebeurt echter pas als ik alles al ingepakt heb, maar hierdoor vertrek ik pas om 10 uur.
In het begin is de weg onverminderd slecht en met een aantal steile klimmetjes (en afdalingen), waarbij ik weer af en toe moet lopen. De omgeving blijft onverminderd fascinerend, heuvels met mos bedekt en een enkele snelstromende rivier. Ondertussen heb ik alle regenkleding aan, mijn muts op en handschoenen aan, volgens mijn tellertje is het slechts acht graden. Alle automobilisten, niet dat het er heel veel zijn, steken hun hand of duim op.
Bij de eerste river-crossing aangekomen gaat het direct mis, ik denk dat ik er wel doorheen kan fietsen. Verkeerd gedacht, echt breed is de crossing niet, maar door de mulle ondergrond kom ik halverwege stil te staan met als gevolg natte fietsschoenen. Waardoor ik verder moet op mijn sportschoenen.
De weg gaat vervolgens door een veld met vulkaanas, redelijk vlak, maar doordat ik af en toe wegglijd gaat het niet erg hard. Al snel zie ik veel wandelaars, die allemaal dezelfde route lijken te volgen, hier is het ineens ook redelijk druk met auto’s.
De volgende river-crossing dient zich aan, een stuk breder en dieper dan de vorige. Ik besluit alle bagage af te pakken, waardoor ik in totaal zeven keer door de rivier heen moet, die ongeveer kniediep is. De wandelaars die er door moeten vinden één keer al een hele opgave. Ik besluit mijn waterdichte sokken en sandalen aan te doen. De waterdichte sokken zijn inderdaad waterdicht kom ik al snel achter. Ze komen tot net onder mijn knieën en je raadt het al, met het water op kniehoogte lopen ze vol water.
Hierna kom ik uit bij de F210, waar ik rechtsaf ga, terwijl de wandelaars rechtdoor gaan. Wat volgt is een bizar landschap, wat zich nog het beste laat omschrijven als een maanlandschap. Eerst moet ik nog een stuk lopen over rotsen met behoorlijke spleten, vervolgens gaat er weer een weg door het gruis, dat af en toe zo mul is dat ik stukjes moet lopen. Rechts is in de verte een grote ijskap te zien. Echt druk is het hier niet, slechts sporadisch komt er een 4×4 voorbij. Op internet vind je weinig fietsers die de F261 fietsen, over de F210 zijn echter verschillende verhalen te vinden. Ik verwacht dan ook hier wel een fietsers te treffen, dit is echter niet het geval.
Eén crossing is zo’n anderhalf a twee kilometer lang, met allemaal kleine stroompjes, de ondergrond is echter zo zacht dat er niet te fietsen is, dat is dus weer lopen.
Als ik na deze crossing mijn schoenen weer aangedaan heb, volgt vrij snel weer een nieuwe crossing, dus weer de schoenen uit en sandalen aan en terwijl ik dit doe komt er vanuit de andere kant een 4×4 aan. Deze stopt naast mij nog half in de rivier staand, doet zijn raam naar beneden en er zit een grote Ijslander met brede glimlach achter het stuur die vraagt: “do you want a coke?”. Eerst versta ik hem niet, maar na nog een keer begrijp ik dat hij mij een cola aanbiedt.
Natuurlijk wil ik dat wel, ik doe het nu anderhalve dag met alleen water en dan is een cola natuurlijk zeer welkom. De man stapt uit, stapt door de rivier naar de achterklep en tovert een halve liter blik, een 0,33 liter blik en ook nog een rol koekjes tevoorschijn, allemaal voor mij, wat een aardige vent! “It looked like you could use a refreshment” is zijn reactie.
Het kleine blikje maak ik direct aan de andere kant van de rivier meester, het grote blik wil ik bewaren tot vanavond en bind ik onder mijn snelbinders en spin. De omgeving wordt daarna weer wat groener en de directe omgeving weer wat heuvelachtiger. Er komen ook weer diverse crossings. Alle bagage eraf halen kost mij echter teveel tijd, die laat ik er nu maar opzitten en dat gaat over het algemeen prima, geleerd door de vorige crossing, ga ik nu met blote voeten in de sandalen.
Eén van de laatste crossings van de dag onderschat ik, ik kijk even snel waar het niet te diep lijkt, sandalen aan en gaan met die banaan. Halverwege is er een klein eilandje en zonder goed te kijken wil ik het laatste deel doen. Helaas is die hier een stuk dieper dan verwacht, en zo sta ik ineens tot mijn heupen in het snelstromende water. De fiets lijkt te gaan drijven en met de nodige moeite weet ik die in bedwang te houden en de overkant te bereiken. Een goede les voor de volgende keer, onderschat de crossings niet en neem er rustig de tijd voor. Door alle crossings en ook door het weer, de hele dag miezert en regent het met enige regelmaat, zijn mijn sokken en schoenen trouwens behoorlijk nat geworden.
De weg loopt vervolgens wat meer over de groene heuvels, waar er geen crossings meer zijn, maar gelukkig kan ik mijn bidons nog wel een keer vullen bij een stroompje. In een afdaling schiet het grote blik cola helaas onder mijn snelbinder weg en valt kapot op de weg. Ik fiets snel terug en gelukkig zit de meeste cola er nog in, maar bewaren zit er niet in en ik moet hem direct opdrinken.
Om half zeven besluit ik uit te kijken naar een kampeerplekje die ik dan ook snel vind, helaas zonder water in de buurt ditmaal. Na even zoeken vind ik een redelijk vlak plekje op het zachte mos (dat vaak erg hobbelig is). Sinds de eerste brede riviercrossing ben ik nog maar een paar auto’s tegen gekomen en ook ‘s avonds komen er nog maar een paar auto’s langs.
Wel baal ik als ik op de zachte ondergrond het pannetje met kokend water omgooi, waardoor mijn hoeveelheid water wel erg karig wordt. Net genoeg om te koken en dan heb ik ‘s avonds en morgenochtend nog een paar slokken te drinken over. De rol koekjes gaat er ‘s avonds nog aan. Het uitzicht is iets minder mooi dan gisteren, maar met uitzicht op een grote ijsvlakte in de verte en verder groene heuvels zeker niet slecht te noemen.
