Dag 17
139,3 KM, 18,9 KM/h 7.21,0, 173 HM, 10 HM (Bikemap)
De dag begint bewolkt en alles is vochtig, ik sta om acht uur op en ben tegen tien uur weg. Het eerste deel gaat over dezelfde weg als gisteren, nu is het er echter een stuk rustiger. Al snel volgt de fietsroute 10 linksaf, over een heerlijk fietspad door het bos.
Dit blijft zo tot Palanga, een leuk toeristisch plaatsje, hierna gaat het weer over dezelfde soort fietspaden. Hier kom ik Gerhard, een Duitse vakantiefietser, voor het eerst tegen, ik neem even een kijkje bij het strand en hij fietst er net weg. Na Sventoji kom ik hem weer tegen, samen zoeken we nog even een weggetje langs de kust, maar die blijkt niet te bestaan en dus gaan we gezamenlijk richting de A13, die we eigenlijk wilden vermijden.
De A13 lijkt op de kaart een grote weg en hij is ook breed, maar er is bijna geen verkeer. Nadat we over de grens met Letland zijn gegaan volgen we zijn GPS en nemen een heerlijk klein onverhard weggetje door het bos. Deze komt weer uit op een grotere onverharde weg, met veel steenslag en wasbord. Als we een ‘cafeetje’ in Pape (ook gelijk de enige bebouwing in dit gehucht) zien besluiten we dat het tijd is voor een pauze en als rechtgeaarde Duitser bestelt hij een biertje en ik besluit dat ik niet achter kan blijven, iets wat ik normaal gesproken onderweg niet doe. Na twee biertjes gaan we weer op pad.
Aan het einde van de weg zijn een wirwar van weggetjes en paadjes, maar allemaal wordt de ondergrond zo mul dat er niet meer te fietsen is. Ook de muggen zijn oververtegenwoordigd. Na een aantal paden geprobeerd te hebben besluiten we maar dat het het verstandigste is om terug te gaan naar de A13.
Hier aangekomen besluiten we in het volgende dorp inkopen te doen en dan de eerste camping te pakken. In Nica blijkt de supermarkt echter niet meer te bestaan en besluiten we maar door te fietsen naar Liepaja, een behoorlijke plaats waar volgens Kettler ook een camping moet zitten. Gerhard heeft moeite een goede snelheid te houden, hij gaat steeds harder fietsen en we moeten daarna weer pauze houden.
Voorin Liepaja kijken we op het grote bord, twee campings zouden er moeten zijn, ik zet er eentje in mijn GPS en hij in de zijne de andere. De eerste blijkt niet (meer) te bestaan, dus we gaan verder naar degene in het noorden. Eerst doen we nog wat boodschappen en dan blijkt ook de tweede nergens te vinden, dus we besluiten de volgende camping net buiten Liepaja op te zoeken.
Hier aangekomen blijkt ook hier geen camping te zijn, maar wel een plek met een picknicktafel en bosjes waar we uit het zicht van de weg kunnen staan. Ik heb nog contact met mijn vader maar hij kan ook niet met zekerheid zeggen dat er iets verder nog een camping is en dus besluiten we hier te gaan wildkamperen.
Gerhard maakt een vuur en ondertussen het is al na tien uur wanneer we ons tentje op hebben gezet en gaan koken, met heel veel kikkergeluiden op de achtergrond. Ook de muggen zijn weer alom vertegenwoordigd.
