Dag 3, Lubasz – Znin, 94,5 KM, 18,8 Km/h, 5:02,00, 282 HM (volgens GPS), 110 HM (Bikemap)
De beruchte tweede dag. Ik heb altijd de tweede dag de meeste moeite met fietsen, de eerste dag ga ik altijd vol energie en adrenaline op pad en heb ik nog niet zoveel moeite, maar de tweede dag slaat de vermoeidheid van de reis er ineens in, is het ritme er nog niet en kan het ondanks dat het geen lange dag is ineens voelen als een enorm lange dag.
De route gaat over kleine weggetjes door landbouwgebied, maar is wel verhard. De zon schijnt direct goed en ik ga in korte broek en t-shirt op pad en dat is prima te doen. Ik was al vroeg wakker, maar heb nog lang liggen doezelen en om acht uur opgestaan en om half tien vertrokken.
Zoals aangegeven gaat het voor mijn gevoel niet vanzelf en na twintig kilometer is het zover, mijn eerste lekke band tijdens een solofietsvakantie. Ik heb er hiervoor vier gedaan, waaronder vorig jaar op af en toe enorm slechte wegen in Ijsland, maar na 120 kilometer in Polen is het dan zover. Ik wissel de binnenband en ga na ongeveer een half uur weer op pad.
Al snel volgt een stuk onverhard, en warempel, ik denk regende het maar. Ik moet stukken lopen, met horden vliegen om mij heen, en als ik kan fietsen gaat het erg moeizaam door het mulle zand. Gelukkig is het een doorsteek van maar een kilometer of vijf.
Hierna is de weg weer als ervoor, heerlijk glooiend door landbouwgebied met af en toe wat bos. Wel heb ik het idee continue wind tegen te hebben, de vlaggen vertellen echter een ander verhaal. In Wagrowiec kijk ik uit naar een fietsenzaak om de lekke binnenband te vervangen, een fietsenzaak zie ik niet, maar wel een grote Kaufland waar ze warempel ook een heel assortiment aan binnenbandjes hebben.
De route gaat hierna verder over een wat grotere weg, die overigens niet heel druk is. Op het laatst heb ik de route over een binnendoorweggetje gepland, maar aangezien deze voorzien is van kasseien en het vandaag niet heel soepel gaat besluit ik de grotere weg te blijven volgen.
In Znin ga ik eerst naar de camping. De campingbeheerder spreekt zowaar Engels en er staat ook een Nederlands echtpaar met een campertje die zelf in het verleden ook fietsvakanties hebben gedaan, waar ik wat koud drinken van krijg. Znin zelf ziet er aardig uit en voor de boodschappen ben ik 30 zl. kwijt. Onderweg heb ik in een supermarkt twee zoete broodjes (waarvan één zo groot dat ik dacht dat het er twee waren), 0,5 liter water, een blikje Pepsi, en een Cornetto voor nog geen twee euro.
Bij het koken raak ik aan de praat met de campingbeheerder. De man heeft vijf jaar in Ierland gewerkt, daar verdiende hij in een week wat hij nu in een maand verdient, zo’n 320 euro per maand. Na de zomermaanden moet hij weer op zoek naar ander werk. Polen ziet er over het algemeen helemaal niet heel armoedig uit, maar volgens hem is er wel veel armoede en werkloosheid. Hij is ook erg geïnteresseerd in mijn fietsverhalen.
De camping is overigens prima, met een keukentje, met koelkast en kookplaat. En ik zit hier vanaf acht uur binnen, omdat het is gaan regenen. De gehele dag is het echter prima weer geweest, zonnig en een heerlijke temperatuur.
