Dag 13
137,4 KM, 16,8 KM/h, 8.10,0, 13,6 KM/h (incl. pauzes), 1855 HM (Garmin-GPS), 1690 HM (Bikemap)
Ik sta op tijd op, 5.50 uur Portugese tijd en ben om 7.30 uur op pad. Het eerste deel ken ik al van vijf jaar geleden en gaat een beetje op en neer. Het doel is om nog in de relatieve koelte de nodige kilometers te maken, wat goed lukt. Bij het vertrek is het nog maar negen graden.
De omgeving is droog, met kurkeiken en af en toe een dorpje. Bij Monserraz, een dorpje op een heuvel, neem ik een eerste pauze, om snel weer verder te gaan. Even na Mourao verandert de omgeving, andere hoge bomen, zodat ik zowaar af en toe in de schaduw kan fietsen. Het is niet veel maar scheelt toch enorm met continue in de zon fietsen.
Bij Amareleja hou ik een tweede pauze, hierna wordt de omgeving ook weer wat heuvelachtiger. In Barrancos, het laatste plaatsje voor de Spaanse grens, hou ik een pauze in een barretje waar ik wat eet en drink en waar nog gewoon binnen gerookt wordt. Het is inmiddels weer echt warm geworden en de zon schijnt weer volop.
Ik wijk hier iets van de route af, de geplande route is gedeeltelijk onverhard en ik verwacht daar meer steilere hellingen. Maar met twee afdalingen en ook twee klimmen, waarvan met name de laatste steil en ‘lang’ is, is deze route ook niet erg makkelijk. De weg blijft hierna op en neer gaan en als ik de oorspronkelijke route zie ben ik blij dat ik die niet genomen heb, minimaal net zoveel hoogtemeters en een niet heel makkelijk fietsbare onverharde weg.
De omgeving is dan weer kaal geworden, maar even later is er weer bos, de weg is rustig. Ook het tweede onverharde alternatief mijd ik. De afdaling is heerlijk, maar iedere verloren hoogtemeter doet toch ook wel een beetje pijn, wel zie ik weer diverse reeën.
Bij de grote weg aangekomen neem ik andermaal een pauze. De N433 is niet heel druk, maar heel prettig fietsen is het niet. Bij Aroche had ik ergens op het internet een camping gevonden, maar deze lijkt niet te bestaan. Met mijn laatste benen fiets ik de laatste kilometers en de meer dan 300 hoogtemeters naar Cortegana.
Voorin het plaatsje doe ik direct wat boodschappen. Bij de camping aangekomen zit er een dik slot om het hek, even schrik ik erg veel andere opties zijn er niet in de directe omgeving. Maar gelukkig is er ook een telefoonnummer. Er komt ook nog een Duitse backpackster aan die wil kamperen. Ik bel de campingbeheerster en na ruim een kwartier komt mevrouw aangereden.
De vrouw lijkt een beetje kortaf, maar waarschijnlijk komt dat door haar gebrekkige Engels. De camping is ok en € 8,50. De Duitse backpackster en ik zijn de enige kampeerders op de camping.
