Engeland-Schotland 2009

Dag 13, maandag 27 juli 2009, Aviemore – Dunheld

132,5 KM, 17,7 KM/H, 7.28,33

HM: 620 HM (volgens Bikemap)

Bikemap route

De dag begint qua weer zoals het gisteren eindigde, wat bewolking, maar het ziet er prima uit. Het begin gaat over een B-weg een stuk van de A9 af, die ik vandaag nog vaak genoeg tegen zal komen. De weg is prima te fietsen en klimt en daalt wat tussen de bossen en hier en daar wat weilanden door.

Als ik net na Newtonmore wat inkopen doe, het was al beginnen te miezeren, begint het te hozen, gelukkig stopt het ook weer snel zodat ik een paar broodjes kan eten.

De route gaat verder over de, bijna volledig in onbruik geraakte, oude A9, die vlak langs de nieuwe weg loopt. De lucht kleurt echter onheilspellend grijs in de richting die ik op moet, de Drumochter Pass. En vlak voor Dahlwhinnie word ik nog een paar keer flink nat.

Na Dahlwihnnie gaat de route verder over een smal fietspad dat vlak langs de A9 loopt. Ik word gewaarschuwd door een bord dat het op de pas flink kan spoken, zelfs in de zomer en dat er de komende 30 kilometer geen mogelijkheid is om te schuilen of eten te kopen. Heel even twijfel ik, maar je fietst vlak langs de A9, met genoeg verkeer en de lucht ziet er aan de andere kant een stukje lichter uit, dus ik besluit rustig door te fietsen.

De route klimt vrij rustig naar 457 meter en is zeker niet erg lastig te noemen en ondanks de grijze wolken komt de regen niet veel verder dan wat miezer. De omgeving is inmiddels weer erg ruig en kaal, met rechts soms mooie uitzichten.

Bovenop de pas zie ik inderdaad in de verte de zon weer schijnen en besluit ik even te pauzeren. De afdaling die volgt is lang, zo'n 20 kilometer, en heeft natuurlijk af en toe ook wat korte klimmetjes. Maar het is heerlijk fietsen over de oude A9.

In Blair Atholl moet ik een keuze maken, of ik stop hier of ik fiets nog zo'n 35 a 40 kilometer door. Aan een picknicktafel pak ik de kaart erbij en besluit rustig door te fietsen. De zon is inmiddels weer gaan schijnen en de omgeving weer veranderd, met meer bos en landbouw.

Na Blair Atholl volgt eerst een steile klim en ook na Pittlochry, een druk en toeristisch plaatsje gaat de route over een klein weggetje, dat regelmatig steil klimt en daalt, maar deze is erg leuk fietsen.

Bij Ballinluig zeg ik de NR7 vaarwel en moet ik de 77 gaan volgen richting Perth, dit is het laatste stukje waar ik geen routekaart van Sustrans van heb en ik hoop dat ik de weg hier in de talrijke plaatsjes en dropjes kan vinden.

Op een algemene kaart heb ik gezien dat in Dunheld een camping zou moeten zitten en ik hoop maar dat de 77 langs die plaats gaat.

Zowaar zie ik na verloop van tijd een bordje Dunheld 2 mijl staan. De route volgt dan even in verkeerde richting de A9, draait dan via een klein zandweggetje onder de A9 door richting Dunheld, ook al een vrij druk plaatsje.

De camping zelf ligt in een dorpje iets verderop, waardoor ik nog een keer de A9 over moet steken, ditmaal een redelijk tijdrovende grap. De camping is vrij druk en niet onaardig, 6 pond, het plekje dat ik heb is echter niet echt geweldig, een slechte ondergrond en vlak naast een snelstromend beekje.