Ijsland 2014

Dag 9, zaterdag

75,5 KM, 15,0 KM/H

HM (volgens Bikemap): 240 HM

Bikemap route

De weersvoorspelling die ik gisteren op internet zag klopt, een bijna strakblauwe lucht en uit de wind in de zon voelt het warm aan. Maar ik ken het Ijslands weer inmiddels een beetje, dus gewoon de lange broek en het fietsjasje aan, ik twijfel zelfs even over mijn Goretex-jas, niet geheel onterecht blijkt later als ik even onderweg ben.

De route gaat eerst twintig kilometer over de ringweg, een stuk dat ik grotendeels al ken van de tweede dag. Er staat een stevige wind schuin tegen en op de vlakkere delen haal ik met de nodige moeite niet eens de 15 km/h. Een paar keer denk ik dat de weg zo draait dat ik de wind mee zal krijgen, maar helaas.

Wanneer dit wel gebeurt moet ik 200 meter verder scherp rechtsaf, recht tegen de wind in. Hierna gaat het niet meert harder dan 12 km/h. Als ik naar rechts kijk, waar ik gisteren nog fietste, hangen daar nu grote donkere grijze wolken, blijkbaar fiets ik de goede kant op.

De omgeving is een stuk lievelijker dan de afgelopen dagen, er zijn weilanden en er zijn zelfs wat koeien die buiten lopen, dat heb ik nog niet veel gezien in Ijsland. En als er een rivier is, hebben ze daar een constructie overheen gemaakt, waardoor ik er niet doorheen moet, het schijnt een brug te heten. Door het mooie weer gun ik mijzelf voor het eerst sinds lange tijd ook weer een langere pauze. In de kou en regen ben je toch sneller geneigd meerdere korte pauzes te houden, en met de vele river-crossings sta je ook al zo vaak stil dat een lange pauze ook niet echt nodig is.

Zo met deze zon doet de omgeving wat Noors aan, alleen waar ik fiets is het vrij vlak, er zijn wel enkele heuveltjes, maar de echte heuvels zijn verder weg.

Na verloop van tijd kom ik door iets wat warempel op een dorp lijkt, veel bomen, een camping, een fiets- en voetpad langs de weg, echt veel huizen zie ik echter niet en ook een supermarkt of andere winkels zie ik niet, maar er zijn wel drempels. Ook deze heb ik al een hele tijd niet gezien. De weg wordt vanaf dan weer wat heuvelachtiger en de wind blijft volop tegen.

Pas als ik linksaf de 35 op ga heb ik de wind schuin mee en de tien kilometer dat ik deze weg blijf volgen vliegen dan ook voorbij. Mijn route gaat dan echter weer rechtsaf en ik krijg de wind weer stevig schuin tegen voor de laatste dertien kilometer. Het uitzicht is mooi met rechts een meer en in de verte ruige bergen.

Als ik in Laugarvatn met een camping aankom heb ik er 73 kilometer opzitten vind ik het mooi geweest, door de afstand en wind tegen is het zwaar genoeg. Het is een redelijk toeristisch plaatsje met allerlei faciliteiten, waaronder een supermarkt. Op de camping aangekomen is er niet echt een receptie. Ik fiets naar de achterkant van de camping, waar allerlei kampeerplekken zijn tussen de bossages, totdat de weg uitkomt op een andere camping, met volgens mij alleen maar vaste staanplaatsen.

Als ik weer bij het begin terugkom vraag ik aan een stel dat met de motor reist wat de werkwijze is, volgens hen kun je gewoon je tent neerzetten en komt er in de avond iemand langs om het geld te innen. Hoewel de plekken verderop de camping misschien wat mooier liggen besluit ik op het stukje gras bij de ingang te gaan staan, vlakbij een paar wastafels met afdakje en een picknicktafel, altijd handig.

De camping is overigens zeer redelijk, en met 1100 ISK zeker niet duur. En terwijl ik dit schrijf krijg ik een biertje en een bord met lamsschotel aangeboden van een Ijslandse vrouw. Wat minder is dat ze een gedeelte van de schotel over mijn broek gooit. Maar de lamsschotel smaakt erg goed en ik ben er dan ook erg blij mee.

Op de camping spreek ik ook nog een Nederlandse vrouw die al twee weken met man en dochtertje van ik schat een jaar of twee met de auto en tentje aan het rondtrekken zijn. Volgens haar is ook de F35 erg zwaar om te fietsen en zij waarschuwt voor het weer, net als de Ijslandse dame eerder deed, hopelijk valt het mee.

Het weer zag er net al een stuk dreigender uit, maar inmiddels is het al de gehele dag droog, een unicum. Wel is er veel vliegend gespuis en ik ben ook al gestoken. Overigens is er ook een Duitse vrouw met twee tienerkinderen (een jongen van ik schat een jaar of 12 en een meisje van een jaar of 15) op de fiets gearriveerd. Soms schaam ik mij wel een beetje voor mijn grote tent waar ik in mijn eentje in slaap, zij hebben een iglotent die kleiner is dan mijn tent en zij slapen er met zijn drieën in. Hun tent is blijkbaar ook niet helemaal waterdicht want er wordt een stuk zeil overheen gespannen.

Naar dag 8